Jurkje van wijnrode ripszijde, ronde hals, opstaand boordje, lange mouwen en verlaagde taille. Sluiting middenachter met zes knopen en twee haken en ogen. Het pasje heeft smalle, verticale plooitjes. Donkerrood fluwelen lint op de schoudernaden, de verlaagde taillenaad, de manchetten en de zoom van de rok. Manchetten van machinale kant. Het lijfje en de mouwen zijn gevoerd met katoen. De rok heeft een voering van stevig gaas.
In de kostuumverzameling van het Amsterdams Historisch Museum bevinden zich meer damesjaponnen dan meisjesjurken. Wat er aan kledingstukken van vroeger bewaard is gebleven komt altijd uit de min of meer gegoede kringen, maar zelfs daar hebben meisjes hun kleertjes kennelijk meer afgedragen dan hun moeders.
Eeuwenlang heeft men kinderen al op zeer jonge leeftijd als miniatuurvolwassenen gekleed. Dit goldt voor zowel meisjes als jongens. Vanaf de achttiende eeuw komen vanuit Engeland verschillende verbeteringen in de wijze van kleden van kinderen. Naarmate de negentiende eeuw verstrijkt gaan veel verworven vrijheden op kledinggebied voor volwassenen en kinderen echter verloren. Rond de jaren veertig wordt een meisje weer gekleed als een dame. Ook korsetten en crinolines horen bij de kleding van kleine meisjes. Tegen 1880 krijgen vrouwen en meisjes in hun japonnen meer ruimte rondom het middel dankzij de nieuwe prinsessenlijn die geen taillenaad heeft. De vrouwen gaan enkele jaren later hun taille weer insnoeren, maar de kinderen worden daar dan meestal niet meer toe gedwongen.
In de jaren na 1880 begint de inmiddels weer gegroeide belangstelling voor de behoeften van het kind voor het eerst concrete vruchten af te werpen. Idealen op het gebied van eigen kleding voor kinderen worden nieuw leven ingeblazen. ( Annemarie den Dekker)
Amsterdam Museum
Onderzoek naar en fotografie van de 18e- en 19e-eeuwse kostuums van het Amsterdam Museum zijn mede mogelijk gemaakt door financiële steun van het Barbas- Van der Klaauw Fonds, het Netty van Doorn Fonds en het Prins Bernhard Cultuurfonds