stadskeur mondrand: Amsterdam
: stadswapen
jaarletter mondrand: C: jaarletter C
: jaarletter C=1634
meesterteken? mondrand: meesterteken met afbeelding van vliegende valk
: Bron: Voet 1912, nr 53; Citroen 1975, nr 996/toegeschreven aan Gerrit Valck (ca. 1591 [1613-voor 1663] -1672)
herkeuringsteken mondrand: ZI: herkeuringsteken met letters Z I
: herkeuringsteken sedert 1953
opschrift binnenzijde mondrand: SDB/
toetssteek binnenzijde kelk
aankoop 1991-10-12
inv.nr. KA 19174 in depot
Drinkuit of schertsbeker in de vorm van een vrouwenfiguur met uitstaande rok, haar linkerhand in de zij rustend. Boven haar hoofd houdt zij met de rechterhand een boogvormig montuur met uiteinden in de vorm van hermen. Montuur met scharnierend halfbol kommetje, gegraveerd met vruchten en bladeren. Klokvormige kelk in de vorm van een rok. Kelk met gegraveerde bloem- en bladranken en twee velden met in hoog reliëf gedreven aan linten afhangende vruchtentrossen en bladeren op een geruwde ondergrond. Gladde mondrand. Op binnenzijde mondrand is gegrift: SDB/.
Herkomst
Verzameling H.W. baron van Aylva van Pallandt van Waardenburg en Neerijnen; K.A. Citroen, Baarn, 1991, verworven met steun van de Vereniging Rembrandt.
Gerrit Valck was specialist in gegoten en gedreven dobbel-, huwelijks- en molenbekers. Deze huwelijksbeker is een van de vier tot nu toe bekende Nederlandse zilveren bekers van dit type, waarvan er drie aan Valck zijn toegeschreven. De kleding van de vrouw -met wijde rok, strak keurslijf en uitstaande kraag - is afgeleid van de laat zestiende-eeuwse Venetiaanse mode en direct geïnspireerd op een prent van de Neurenbergse graveur en zilversmid Paulus Flindt (1567-1631?). De huwelijksbeker was in de zeventiende eeuw een geliefd drinkspel. Bij het bruiloftsmaal werden de kelk en het kommetje gevuld met wijn, die gelijktijdig door bruidegom en bruid leeggedronken moesten worden zonder te morsen.
Catalogus zilver AHM 2003
Gerrit Valck was specialist in gegoten en gedreven dobbel-, huwelijks- en molenbekers. Deze huwelijksbeker is een van de vier tot nu toe bekende Nederlandse zilveren bekers van dit type, waarvan er drie aan Valck zijn toegeschreven. Naast het exemplaar in het Amsterdams Historisch Museum zijn dit een gekeurde beker uit 1630, thans in de kunsthandel, en een huwelijksbeker, die geen oorspronkelijke keuren meer bezit maar wel is voorzien van de gegraveerde naam van de vermoedelijke bruid: Catarina Hendrickx Coppits (Citroen 1978, p. 201-213; Estié 2000, p. 140-143 nr. 52). De bekers uit 1630 en 1634 zijn vrijwel identiek. De kleding van de vrouw -met wijde rok, strak keurslijf en uitstaande kraag - is afgeleid van de laat zestiende-eeuwse Venetiaanse mode en direct geïnspireerd op een prent van de Neurenbergse graveur en zilversmid Paulus Flindt (1567-1631?).
De huwelijksbeker was in de zeventiende eeuw een geliefd drinkspel. Bij het bruiloftsmaal werden de kelk en het kommetje gevuld met wijn, die gelijktijdig door bruidegom en bruid leeggedronken moesten worden zonder te morsen. Zie over het gebruik van dergelijke bekers: Hackenbroch 1969, p. 692-695. Het Amsterdams Historisch Museum bezit een aan Gerrit Valck toegeschreven molenbeker uit 1643 (cat.nr. KA 10399). ( Bert Vreeken)
