De prins van Oranje werd tot muiter en verrader verklaard en van zijn bezittingen in de Nederlanden, ja, wat meer zegt, van zijn kind beroofd. Hij achtte zich dan ook gerechtigd het zwaard op te nemen. De prins was echter niet bij machte Alva openlijk aan te vallen en daarom liet hij van verschillende kanten kleine troepenmachten invallen doen. Terwijl Alva genoodzaakt was de grenzen te verdedigen, zou de prins het sein voor een algemene opstand geven. De meeste expedities mislukten. Alleen die in het noorden werd onder 's prinsen broeder Lodewijk van Nassau met succes bekroond. Lodewijk trok langs het huis te Wedde in het Groningerland en viel de landvoogd, de hertog van Aremberg, bij Wittewierum aan. Nadat hij genoodzaakt was om terug te trekken, hervatte Lodewijk de strijd bij 't klooster van Heiligerlee. De Spanjaarden die door een onverhoedse frontale aanval waren verrast en vanuit een hinderlaag van opzij werden bestookt, raakten in verwarring en leden een volledige nederlaag. Aremberg sneuvelde, maar de overwinning werd duur betaald met de dood van graaf Adolf van Nassau. Nadat deze door een kloeke aanval met zijn ruiters het nodige tot de zege had bijgedragen, werd hij vanuit het klooster te Heiligerlee, waar de Spanjaarden zich verschanst hadden, neergeschoten. Ter zijner nagedachtenis is daar enkele jaren geleden een gedenkteken opgericht. De Vos doelt op de door Pieter Korst ontworpen obelisk, die in 1826 te Heiligerlee werd onthuld. ( Dedalo G. Carasso)