Op 7 juli 1652 ´s ochtends om 2 uur brak er brand uit in het oude stadhuis. Terwijl schutters en soldaten plundering tegen gingen begon het blus werk. Dat gebeurde met rijen mensen die elkaar emmers water doorgaven. Enkele Amsterdammers weerstonden de vlammen en drongen naar binnen om te redden wat er te redden viel. Zij wierpen boeken en opfficiële documenten naar buiten. Het geld van de in de odnerste verdiepingen gevestigde Wisselbank, gooide men in zakken op straat. De schade viel mee, niemand werd gewond en om 8 uur ´s avonds was het vuur bedwongen. Links op de achtergrond ziet men de steigers van het nieuwe stadhuis.

In cat. verzameling Dreesmann en veilingcatalogus 1960 vermeld als een werk van Egbert van der Poel. Lundens heeft ten onrechte een klein dakje op de stadhuistoren afgebeeld: het werd reeds verwijderd in 1640 (zie cat.nr. 54, met meer gegevens over de stadhuisbrand op 7 juli 1652).
Als architectuurstuk en als afbeelding van een actuele gebeurtenis, staat het, schilderij geheel geïsoleerd in Lundens' thans Bekende oeuvre. ( Albert Blankert)

Op 7 juli 1652 brandde het oude stadhuis af. Het bluswerk werd, zoals toen gebruikelijk verricht door een levende ketting van mensen. De emmers met water werden van ahnd tot hand naar de vuurzee gedragen.

Het oude Stadhuis op de Amsterdamse Dam staat in lichterlaaie. Rijen mannen geven leren emmers met water door; anderen staan op hoge ladders. Naastgelegen panden worden beschermd met natte lakens. Brand is een ramp in de dichtbevolkte steden, waar vele huizen nog van hout zijn. Zo'n twintig jaar later zal Jan van der Heyden een sterk verbeterde slangbrandspuit ontwikkelen.