Veel jonge meisjes leerden in weeshuis- en leerscholen handwerken en linnengoed merken om later een goede betrekkingen te vinden om zo in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Alfabetten en cijferreeksen werden, afhankelijk van het onderwijsinstituut, soms eindeloos en in diverse lettertypen herhaald.

De maakster van deze letterlap uit circa 1900 (1890-1910) is onbekend. Haar doek wijkt af van andere typen. Ze werkt geen volledige alfabetten uit maar oefent de letters één voor één over de volle breedte. Dit komt zelden voor. Na negen regels en zeven L’n op de tiende regel kwam ze mogelijk tot de ontdekking dat de doek, die 28,5 bij 30,5 meet, te klein is om het volledige alfabet op deze manier uit te werken. Wat haar nog rest van het alfabet zet ze achterelkaar, de aantallen per letter variëren. Ze werkt in vrijwel één kleur, grijsblauw. De I en de J ontbreken, de Y is spiegelbeeldig weergegeven. Enkele letters zijn willekeurig in afwijkende kleuren blauw geborduurd. Dit zou erop kunnen wijzen, dat er ‘herstelwerkzaamheden’ zijn verricht; uithalen, uithuilen en opnieuw beginnen?
Ook met rekenen had het meisje klaarblijkelijk moeite. Haar cijferreeks opent met 1, 2, 2, 3. De vijf wordt door het staartje van de Q wat naar rechts geduwd. Het zijn twee reeksen waarvan de tweede met 0 begint en met 01 eindigt. Mogelijk was dit het begin van nog een cijferreeks. De ruimte was er, het geduld misschien niet meer?