SIEM VROOM
Acteur
Beemster, 22 april 1931 – Amsterdam, 6 juni 1985
Nadat hij als dienstweigeraar zijn vervangende dienstplicht had vervuld doorliep Siem Vroom
vanaf 1952 de Toneelacademie te Maastricht, waar hij les kreeg van onder meer Max Croiset en
Loudi Nijhoff. Na zijn eindexamen in 1956 werd hij door Rob de Vries geëngageerd bij Toneel-
groep Theater waar hij bleef tot 1970, met uitzondering van een speelperiode van twee jaar bij
het Rotterdams Toneel onder leiding van Ton Lutz. Deze vroeg hem later zich bij Globe aan te
sluiten. Bij dit gezelschap beleefde Vroom in 1971 zijn eerste echte succes, als de gefrustreerde
intellectueel Filip in Christopher Hamptons De Filantroop, geregisseerd door Adrian Brine.
“Vanaf dat moment werd in de toneelkritieken veelvuldig melding gemaakt het ‘lucide’,
íntroverte’, ‘nauwkeurige’en ‘intieme’van Vrooms spel.” Een tweede persoonlijk succes had
hij een jaar later met de dubbelrol Oidipous I/Teiresias 2 in Harry Mulisch’Oidipous, Oidipous.
Voor deze vertolking werd hij beloond met de Albert van Dalsumprijs. Vanaf nu groeide zijn
bekendheid bij het publiek. Zijn beste rollen waren de personages die dicht aansloten bij zijn
eigen introverte karakter. Hij speelde onder meer de hoofdrol in Ik, Claudius van John Mortimer,
waarvoor hij de Louis d’Or kreeg toegekend, en Robert in Pinters Verraad bij het Publiekstheater,
waaraan hij van 1978 tot 1983 verbonden was. Naast zijn toneelwerkzaamheden was hij veel-
vuldig te zien op televisie en in films. In 1981 bleek dat hij ongeneeslijk ziek was. Nog twee
weken voor zijn dood ontving hij een tweede Louis d’Or voor zijn aandeel als Socrates in Plato’s
retorische verhandeling Symposium. ( Liesbeth van Stekelenburg)