De gevangenneming van Egmond en Hoorne was slechts de eerste van Alva's harde maatregelen. Weldra stelde hij een nieuw gerechtshof in onder de naam van Raad van Beroerten. Dit hof moest over alle onlusten een oordeel vellen. Iedereen die maar enigszins, al was 't van verre, bij onlusten betrokken was geweest of daarvan verdacht werd, zag zich voor deze raad gedaagd. Zij die niet vluchtten, werden met verbeurdverklaring van hun goederen gestraft. Iedereen die de wapens had opgenomen kreeg de doodstraf, welke zonder genade voltrokken werd. Dat gold ook voor de beeldenstormers, zij die verzoekschriften tegen de plakkaten, de bisschoppen of de inquisitie getekend hadden, of zij die predikanten gehuisvest, geuzenliederen gemaakt of gezongen, openbare predikingen of calvinistische begrafenissen bijgewoond, psalmen gezongen en aangehoord hadden, of zich in ongunstige zin over de oude leer hadden uitgelaten. De grote hoeveelheid strafoefeningen die hiervan het gevolg was, maakte de raad al spoedig zo gehaat dat men deze de Bloedraad noemde. ( Dedalo G. Carasso)