Een bekwaam dierenportrettist verdiende in de negentiende eeuw een goed belegde boterham met het schilderen en tekenen van honden – grote en kleine – van de rijken. Eén van hen was Conradijn Cunaeus. Hij en Abraham Willet kenden elkaar vanaf het begin van de jaren vijftig uit Arti et Amicitiae. Cunaeus was ‘werkend lid’ van deze kunstenaarsvereniging en Willet ‘kunstlievend lid’. De tekening van deze bruin-witte schapendoes is mogelijk in of kort vóór 1877 ontstaan. In dat jaar werd het werk namelijk in Arti geëxposeerd, samen met een tekening die Cunaeus van een andere hond van het echtpaar Willet-Holthuysen had vervaardigd (een wit smousje, inv.nr TA 12606). Uit de begeleidende catalogus blijkt dat de dieren Carlo en Lutin heetten, maar welke naam bij welke hond hoort is niet duidelijk. Toen de weduwe Willet-Holthuysen in 1895 overleed hingen beide tekeningen in de eetkamer van haar huis. Later hebben ze lange tijd in de ambtswoning van de burgemeester gehangen, waar ze bekend stonden als ‘de hondjes van mevrouw Willet’ ( Bert Vreeken)