Een prent die precies met het schilderij overeenkomt en waarop de figuur eveneens naar rechts is afgebeeld, draagt het onderschrift: "T. Regters pinx. 1759. J. Houbraken sculps." Daaronder het volgende gedicht: "De zedige DE BOSCH, der eedle Deugden Vrind, / Wiens Kunstloof voor de Kribb' van 't heilig Wonderkind, / Wiens Keur en Mengelstof, en juiste Tafereelen, / De Godsvrucht toegewyd, het hart verrukkend streelen; / Is, daar hy stichtlyk zich verlustigt aan het Y, / In prent dus afgebeeld, ten Roem der Poëzy." (ondertekend:) "LUCAS PATER". Ook de dichteres Sara Maria van der Wilp (1716-1803) maakte een gedicht "op de (onze ?) afbeelding van den heere Bernardus de Bosch. // De Bosch, die aan de deugd zyn gouden snaaren wyd; / De keurigste ooren streelt door zeldzaam kunstvermoogen; / De zuivre Godsvrucht houd in aandacht opgetoogen; / Die reeds den lauwer won in 's levens lentetyd; / In Neêrlands Dichtrenchoor als hoofdpoëet verheven, / Is door de Schilderkunst hier afgemaald naar 't leven. / MDCCLXXI" (S.M. van der Wilp, Gedichten, Amsterdam 1772, blz. 295; ernaast op blz. 294 een gedicht "op de afbeelding" van de bovengenoemde "heere Lucas Peter").
Bernardus de Bosch is ook afgebeeld, als tweede van links, op het groepsportret van de 'Familie Jeronimo de Bosch', eveneens van de hand van Regters (cat. nr. 374). Bernardus (1709-1786) was een zoon van Jeronimo de Bosch en Judith Willink. Hij verwierf in zijn tijd faam als dichter (Dichtlievende Verlustigingen, 1741-1785). Verder vertaalde hij fabels en psalmen en schreef hij kerkgezangen voor de Doopsgezinden, het kerkgenootschap waar de familie De Bosch toe behoorde. Veel indruk in hun tijd maakten zijn gedichten op de blindheid en het overlijden van zijn echtgenote Margaretha van Leuvening (afgebeeld op cat.nr. 374) (MOLHUYSEN IV, kol. 233 e.v.). ( Albert Blankert)