Reinoud Il, graaf en later hertog van Gelre, was een verstandige vorst. Onder hem zwegen de partijschappen en bloeiden handel en nijverheid. Reinoud verwierf aanzien bij adel en volk, maar hij was een slechte echtgenoot die zijn vrouw Eleonora van Engeland met verregaande achteloosheid behandelde. Hij deed alsof zijn afkeer voortkwam uit een verschrikkelijke huidziekte waarmee zij besmet zou zijn. De
hertogin wilde zich van deze blaam zuiveren. Toen de hertog te Nijmegen met een aanzienlijk gezelschap aan de maaltijd zat, trad Eleonora de zaal binnen. Bij de tafel genaderd, wierp zij haar brede mantel af en vertoonde zich slechts in een fijn zijden hemd. In tranen uitbarstend bad Eleonora de hertog, om de ziekte waarvan zij valselijk beticht werd te laten onderzoeken. Zij wees op haar twee zonen en voorspelde dat er misschien een tijd kwam dat het Gelderse volk hun scheiding zou betreuren, wanneer er geen landsheren uit hun bloed meer zouden zijn. Reinoud had geen
gelegenheid om zijn onrechtvaardig gedrag goed te maken, omdat hij spoedig daarna overleed. Zijn beide zonen stierven kinderloos. ( Dedalo G. Carasso)