Buitengewoon chic en prestigieus was het modehuis Hirsch & Cie op het Leidseplein. Dit modehuis naar Frans voorbeeld werd in 1882 in Amsterdam gevestigd door Sylvain Kahn en Sally Berg. Hirsch bracht uitsluitend Parijse en Weense haute couture. Het werd een enorm succes. Al snel was uitbreiding noodzakelijk en in 1912 werd op de hoek van het Leidseplein het ‘Witte Paleis’ geopend met een spraakmakende modeshow geopend.

In de rijke en hoffelijke entourage ontving het personeel de clientèle, bestaande uit modieuze, welgestelde dames. De klant genoot van thee, biscuits en bonbons, terwijl de kleding werd getoond door mannequins en pasjuffrouwen. In de beginperiode van Hirsch spraken de verkoopsters – doorgaans afkomstig uit de gegoede burgerij - in het Frans met de klanten, een taal die in de hogere kringen en vogue was. De elitaire en exclusieve sfeer zorgde voor een hoge drempelvrees bij veel “gewone” vrouwen.
Na de Eerste Wereldoorlog kreeg Hirsch te maken met concurrentie van andere modehuizen die goede confectie verkochten, gekopieerd naar Parijse couture modellen. Tot begin jaren dertig ging het Hirsch voor de wind. De depressie, het uitbreken van de tweede Wereldoorlog en de toenemende concurrentie hadden echter grote invloed op de verkoop. In 1976 sluit het eens zo beroemde modehuis voorgoed zijn deuren. ( Annemarie den Dekker)

Vanaf 1900 schilderde Isaak Israëls (1865-1934) geregeld in het modehuis Hirsch. Hij werd geïntroduceerd door Thérèse Schwartze de “society-schilderes”, die zowel bevriend was met de familie Israëls als met de oprichters van Hirsch te Amsterdam. Hij bestudeerde daar de vlijtig werkende naaistertjes en modistes maar ook de essayeuses en mannequins. ( Laura van Hasselt)