Onder het grote model van het timpaan bevindt zich een andere voorstudie van Quellinus. Ook dit ontwerp is uitgevoerd, het is onderdeel van de Vierschaar in het stadhuis (nu Koninklijk Paleis). Dat is de zaal waar vonnissen in kapitale strafzaken werden uitgesproken. Het verhaal van het Salomonsoordeel paste dus bij de functie van de ruimte waarin het zich bevond.

model voor een van de drie marmeren gerechtigheidsreliëfs in de Vierschaar van het 17de-eeuwse stadhuis, het middelste reliëf. Zie voor de beide andere reliëfs: BA 2518 en BA 2516. In de bewaard gebleven Quellinus-rekeningen wordt geen geboetseerde voorstelling met Salomo genoemd. De verwezenlijking in marmer vond in 1652 plaats. De datering is gebaseerd op het model met de voorstelling van Het Oordeel van Junius Brutus dat in de stadhuisrekeningen van 1651 wordt vermeld. Het model is mogelijk een repliek. In een ongedateerde lijst van vóór 1806 (1802/03?) wordt een 'Salomon' genoemd. De prent die Hubertus Quellinus (1619?-1687), een broer van Artus, naar het reliëf vervaardigde, heeft als voorbeeld gediend voor de frontonsculptuur Salomons Eerste Regt, ingemetseld in het pand Oostenburgergracht 37. Zie voor een vermoedelijk 19de-eeuws gipsen afgietsel van het reliëf: BA 2467.