Het Kinselmeer, ten noorden van Amsterdam, is voor Van Elk een belangrijke inspiratiebron voor zijn ‘visuele gedichten’. In 1985 maakt hij zijn eerste studies van het Kinselmeer, in de jaren ’90 pakt hij het onderwerp nog veel concreter aan. Hij maakt foto's en bewerkt die om er vervolgens dia-films van te maken. De film monteert hij op een plexiglas plaat die hij vervolgens door midden zaagt precies over de horizonlijn, de einder verdwijnt letterlijk in de zaagsnede. ( Anneke van de Kieft)

Het Kinselmeer ligt ten noordoosten van Amsterdam, vlak achter de IJsselmeerdijk. Voor Ger van Elk is deze locatie een inspiratiebron voor wat hij zijn 'visuele gedichten' noemt.
Het uitzicht over het meer is het onderwerp van een serie van ruim twintig werken, waarin de combinatie van water, land en lucht het steeds terugkerende thema is. De scheiding tussen water en lucht deelt de compositie precies in tweeën. De stompe toren van Ransdorp, ten westen van het Kinselmeer, vormt een verticaal accent. Het werk is gebaseerd op een foto van het waterlandschap, waartegen Van Elk plexiglas aanbracht. Vervolgens heeft hij het geheel over de horizonlijn doormidden gezaagd, waardoor de einder letterlijk in de zaagsnede is verdwenen.
Vanaf de jaren zestig verwierf Ger van Elk internationale faam met zijn schilderijen, foto's, films, sculpturen en collages. In zijn werk becommentarieert Van Elk regelmatig beroemde werken uit de kunstgeschiedenis: geestig en provocerend. Over de Hollandse landschapschilderkunst zegt hij: "Het zijn idee-landschappen, in elkaar gezet volgens bepaalde regels. Op een gegeven moment ontstond onder die schilders bijvoorbeeld het idee dat bij een goed landschap de horizon op eenderde van het doek moest liggen. Of de compositie: bij Ruysdael kun je altijd een diagonaal trekken van linksboven naar rechtsonder, meestal zit er ook een grote boompartij in die een driehoek vormt. Dat waren vaste principes, uitgangspunten die niets met het kijken naar het landschap te maken hadden. Volkomen conceptueel."