Deze sitsen japon is een van de interessantste stukken uit de kostuumverzameling. De japon is ongeveer vijfentwintig jaar na haar ontstaan aan de heersende mode aangepast. Bijzonder is de stof die met de hand ‘in patroon’ beschilderd. Bij de beschildering van de stof is rekening gehouden met de patroondelen en versieringen van de japon. Doorgaans werd de stof per meter beschilderd. De huidige staat - met de lage ronde halslijn, de lange mouw en de verhoogde taille – is uit circa 1795-1800 en is zeer modieus voor de tijd. De stof is voor die periode echter ouderwets en dateert uit circa 1770. Een slingermotief aan de binnenzijde en op het achterpand van de onderrok verwijst naar versiering op een robe à la française-japon uit de periode 1760-’80. De oorspronkelijk weldadige versieringen zijn weggewerkt om de japon aan te passen aan de meer eenvoudige, soepel vallende mode. De oorspronkelijke pli Watteau is verdwenen en in plaats hiervoor is een aansluitend lijfje en een simpele soepel vallende rok gekomen.*
De herkomst van de japon roept veel vragen op. Vermoedelijk behoorde de japon tot de Sophia Augusta Stichting die voortvloeide uit het legaat van mevrouw Sophia Augusta Lopez Suasso-de Bruijn (1816-1890). De sitsen japon is echter niet terug te vinden in lijsten die mevrouw Suasso heeft opgesteld van kledingstukken die bewaard moesten blijven. Bedoeling was via aankopen en schenkingen de kostuums uit deze stichting aan te vullen. Mogelijk is de sitsen japon door een Amsterdamse schenking aan de verzameling toegevoegd. ( Annemarie den Dekker)

Het model van deze japon lijkt al enigszins naar de 'empire-mode' te lonken (zie bijv. de naar de spiegel gedraaide japon), met de lange strakke mouwen, de lange halsuiting en de aan de achterzijde hoog aangezette rok.
Het lijfjevan deze japon sluit van voren met haken en ogen. Het is daar langer dan op de rug. De overjapon heeft een halve rok, waaronder een losse rok van dezelfde bedrukte stof wordt gedragen.