De Regulierstoren, later Munttoren geheten, was onderdeel van de 16de-eeuwse stadsomwalling.

De onderbouw van de Munttoren bestaat uit de overblijfselen van één der torens van de Regulierspoort die omstreeks 1480 werd gebouwd. Deze poort ontleende zijn naam aan het in de nabijheid buiten de wallen gelegen Reguliersklooster. Na een brand in 1618 werd de toen binnen de stadsomwalling gelegen poort afgebroken. De westelijke toren bleef gedeeltelijk behouden en werd door Hendrick de Keyser verhoogd tot een klokketoren met een uurwerk een carillon.

Roosegaarde Bisschop rangschikt het stuk onder de geschilderde "oriëntatieontwerpen". Het zou zijn ontstaan in 1619-1620, toen de toren na de brand van een nieuwe spits werd voorzien (zie cat.nr. 98).
Als nader bewijs vermeldt hij een niet uitgevoerd ontwerp voor de Regulierstoren door De Keyser, dat preciezer lijkt op de toren zoals hij er op ons schilderij uitziet dan op de tenslotte gebouwde toren (Architectura Moderna ofte Bouwinge van onzen tijd .. gedaen bij .. Hendrick de Keyser .. en in weesen gebracht bij .. Cornelis Dackerts, Amsterdam 1631, pl. XXVIB). Men kan daaraan toevoegen dat het blijkens ons schilderij De Keysers bedoeling was dat de voet van de toren, die bij de brand gespaard bleef, ingrijpender werd gewijzigd dan tenslotte gebeurd is. Zo ontbreken op cat.nr. 511 in het onderstuk van de toren de bootnissen, die op cat.nr. 98 uit 1751 nog wel voorkomen. ( Albert Blankert)