opschrift recto na titel
: in 2 kolommen, verso in 2 kolommen en in 3 kolommen
watermerk: WR: gekroond wapenschild met Franse lelie, eronder de letters WR
aankoop 1988-06-29
inv.nr. TA 40466.3 in depot
Origin
Particuliere collectie, Eindhoven; Veiling Amsterdam (Sotheby's), 28 juni-1 juli 1988, nr. 429 - Aankoop 1988
De allegorie werd gemaakt ter gelegenheid van het huwelijk van Hendrik Nicolaas Sautijn (1708-1765) met zijn tweede vrouw Levina van Mollem (1705-1743).
De voorstelling toont de bruiloftsgasten aan tafel, het huwelijksbed links, het lusthof van de vader van de bruid rechts. Op de voorgrond zijn mythologische figuren afgebeeld: Hymen, de god van het huwelijk met een anagram in zijn handen, waarin van de namen van het bruidspaar nieuwe woorden zijn samengesteld; Ganymedes, als opperschenker van de goden en Cupido, de god van de liefde met pijl en boog. Mercurius, met een staf en gevleugelde hoed en Faam, met trompet, kondigen het bruidspaar aan. Juno, met scepter en diadeem als attributen, is de beschermvrouwe van het huwelijk en de geboorte. Venus, herkenbaar aan haar magische gordel en twee duiven, is de godin van liefde en vruchtbaarheid.
Bij de tekening worden twee handgeschreven gedichten bewaard: een 'voorrede aan de lezer' (cat. nr. 178a) en een 'uitlegging van de beelden' (cat. nr. 178b). Bruiloftsgedichten, in velerlei vormen, waren een belangrijk onderdeel van de feestelijkheden rondom huwelijken in de 18de eeuw. De voorrede in dichtvorm werd als eerste voorgedragen. Aan het slot daarvan werd de monumentale tekening onthuld. De gedichten werden vaak gedrukt en soms voorzien van een fraaie titelprent. Die konden aan de gasten worden meegegeven als herinnering aan de bruiloft. Het grote formaat van deze tekening doet vermoeden dat de voorstelling bedoeld was om aan de muur te hangen. Na de onthulling van de tekening was het tweede gedicht aan de beurt. Dat geeft uitleg over de allegorische voorstelling. Het bevat een aantal elementen, die volgens een vast patroon voorkwamen in bruiloftspo‰zie. Zo werden de goede eigenschappen van het bruidspaar bezongen en een toespeling gemaakt op de nakomelingen. Ook de vader van
de bruid, David van Mollem (1670-1746), wordt geroemd; hij was degene die de bruiloft grotendeels betaalde. Van Mollem was een voornaam zijdefabrikant en bezat het buitenhuis Zijdebalen, even buiten Utrecht. Hij was een groot kunstliefhebber, in zijn verzameling bevonden zich werken van Nicolaas Verkolje, Gerard de Lairesse en Jan Steen. Verkolje schilderde tevens een zaalstuk voor 'des Heeren van Mollems Lustplaets aen de Vecht'. ( Leonoor van Oosterzee)