Gassan Diamonds werd in 1945 opgericht door Samuel Gassan (1910-1983), die het diamant vak geleerd had bij de stoomslijperij van de gebroeders Boas in de Nieuwe Uilenburgerstraat. Samuel wist tijdens de Tweede Wereldoorlog te overleven dankzij een vlucht naar Frankrijk en Zwitserland met een partijtje meegesmokkelde diamanten. Meteen in 1945 begon hij weer diamanten te slijpen in de Diamantbeurs aan het Weesperplein. In 1950 begon Samuel Gassan een slijperij op de Zwanenburgwal en in 1955 sloeg het bedrijf zijn vleugels uit aan de Nieuwe Achtergracht, het hart van het voormalige, voornamelijk joodse, diamantbedrijf. Vanaf 1906 was op Nieuwe Achtergracht 17-23 de firma gevestigd van koopman en diamantair Benjamin A. Soep in een pand gebouwd door architect G.A. van Arkel. Het gebouw is een van de drie grotere slijperijen die Van Arkel in 1906 ontwierp. De andere twee staan in de Tolstraat en in de Ruysdaelstraat. In die periode is het emaillen reclamebord gemaakt. In het engels worden toeristen opgeroepen een bezoek te brengen aan de slijperij. In 1963 werd een vleugel toegevoegd aan de fabriek, waarvoor de kleinzoons van Gassan de eerste steen legden. In 1990 verhuisde de firma Gassan naar het fabriekspand in de Nieuwe Uilenburgerstraat waar Samuel Gassan het vak geleerd had. Daar wordt nog steeds geslepen. Mede door de firma Gassan staat het ambacht van diamantbewerker op de Nederlandse inventaris immaterieel erfgoed. Maar het bedrijf trekt ook veel toeristen die komen kijken en kopen.
Joden speelden een grote rol in de diamantbewerking in Amsterdam sinds de komst van Antwerpse joden aan het einde van de 16de eeuw. De diamantindustrie had een opleving toen rond 1860 grote hoeveelheden diamant uit Zuid-Afrika verscheept werden naar Amsterdam. De in 1894 opgerichte Algemene Nederlandse Diamantbewerkersbond zorgde voor een verbetering van de arbeidsomstandigheden van de veelal joodse diamantbewerkers. Veel joden verhuisden in die tijd vanuit de oude joden buurt naar de Plantage en de buurt rond de Nieuwe Herengracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vorderde de bezetter de slijperijen. Samuel Gassan is een van de weinige diamantbewerkers die zijn teruggekomen.
Het bord is in 2005 na een opruiming van het Rekwisietendepot van de omroepen in de collectie van het museum gekomen.
( Annemarie de Wildt)