In dit diorama bracht Rita Maasdamme alle werkzaamheden en de sociale verhoudingen op een suikerplantage in beeld. Ze baseerde zich op prenten van John Gabriël Stedman en boeken van abolitionist Wolter Robert van Hoëvell. Hoewel zij kritisch waren op het zware geweld, vertellen zij een verhaal dat ver afstaat van de eigen ervaringen van tot slaaf gemaakte mensen.

Ook Maasdamme kende deze ervaringen niet uit eigen hand. Wel droeg zij duidelijk een grote zorg voor de echte levens die haar creaturen vertegenwoordigen. Op meerdere plekken is te zien hoe tot slaaf gemaakte mensen onder zware omstandigheden moeten werken, en hoe ze worden gestraft. Maasdamme toont hevige uitbuiting en wrede straffen. In haar weergave van de creaturen speelt ze daarnaast met ruimtelijk perspectief en verschillende tinten stof om de sociale dynamiek op de plantage duidelijk te maken ( Annemarie de Wildt)